کارکرد نشانه شناختی موسیقی در ساختار اعلان های رادیویی صدای جمهوری اسلامی ایران

ما در میان انبوه نشانه ها زندگی می کنیم. از زبان به عنوان مرسوم ترین نظام نشانه ایِ ارتباطی گرفته تا خوراک، پوشاک و کلیه آداب زندگی انسانی نشانه هایی هستند برای انسان های دیگر. انسان هایی که به نظر می رسد مهمتر از هر چیز موجوداتی معنا ساز باشند و نشانه های یاد شده پیوسته در حال فراخوانی معنا از آنها. موسیقی نیز یکی دیگر از این نشانه هاست. موسیقی در اعلان رادیویی به مثابه یک متن، که از لایه های مختلف شکل گرفته، بر اساس علم نشانه شناسی قابل بررسی است. بر این اساس محقق در این تحقیق ضمن جستجوی معنای موسیقی و به کارگیری ابزارهای تحلیلی و نظریه بنیاد در تحلیل یک نشانه به مثابه متن، اعلان رادیویی را به عنوان یک بافت نشانه ای چونان متنی قابل تحلیل مد نظر قرار داده و موسیقی را به عنوان لایه ای نشانه ای در تعامل با دیگر لایه های اعلان رادیویی بررسی کرده است. در ضمن معرفی و تبیین ساختار اعلان های متنوع رادیویی (p.s.a, jingle, promo) و بررسی کارکرد نشانه شناختی موسیقی در آنها با مطالعه بر روی نمونه های موجود مورد نظر محقق بوده است. روش مورد استفاده در این تحقیق، کتابخانه ای همراه با تحلیل نشانه شناختی اعلان های موجود بوده است و در این راه از نظریه نشانه شناسی سوسور و نشانه شناسی لایه ای استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که موسیقی در شکل مطلق آن نه بیانگر است، نه بازنمایی کننده و نه گزاره ای. اما معنایی در بر دارد. معنایی که کارکردی ارتباطی دارد و بیش از هر چیز وابسته به عرف رایج فرهنگی و سابقه شنیداری است. با علم به این نتایج و با اشراف به نشانه های موسیقایی و توجه به ارجاعات و تداعی های مختلف آن می توان اعلان های رادیویی ای ساخت که در جهت نیل به بالاترین هدف رسانه ای یعنی تأثیر گذاری تا آستانه تغییر رفتار مخاطب گام بردارند.